zondag 22 maart 2015

Over the top toilettas

Eén van de meest gegeven cadeautjes aan vrienden en familie moet wel deze toilettas zijn. Toen ik vorig jaar eens naailes gaf aan twee naailustige mannen werd ook deze toilettas gemaakt, ik wil onze mannelijke medemens niet onderschatten maar het is toch één van de simpelste naaisels die er bestaan. Ik maak ze altijd met een geplastificeerde voering van Ikea. Die voering is er zodat uitlopende shampoos en dergelijke op het vliegtuig geen eigen leven kunnen leiden. Gedaan met plastiekzakjes, lang leve zonwerende stof die uitlopende vloeistof tegen houdt.
Hoewel ik er al zeker een tiental maakte, had ik er zelf nog geen. Voor een eigen exemplaar besloot ik me nog eens aan leer te wagen. Leer is een kostelijke zaak, dus ik liet mij verleiden tot de koopjeshoek bij Toto in Lille, daar lagen lapjes ‘leer’ aan 5 euro. Tussen aanhalingstekens, dat ‘leer’, want één deskundige blik van mijn moeder en het oordeel viel dat ik mij had laten verleiden tot de aankoop van een lapje plastiek en een lapje leer. Aan u om te zien welk lapje echt is.


Nadat de tas op een halfuurtje in elkaar zat begon ik nog wat pompommetjes  van restjes wol te draaien met een dessertvorkje.
Het patroon vond ik na wat finetuning van bestaande patronen. En goed nieuws, binnenkort maak ik nog een toilettas en zal ik ook van iedere stap een foto maken, dan kunnen jullie dus zelf aan de slag met de tutorial!


woensdag 18 maart 2015

Recykleren²: agenda wordt clutch

Zoals ik hier al eerder schreef, mijn moeder ziet in allerlei spullen die bij een ander zelfs de kringloopwinkel niet meer halen potentieel. Zo ook in een agendahoesje dat in het jaar 1999 om de agenda van mijn vader mocht hangen. (helemaal beneden zie je het oorspronkelijke hoesje)
Velen zouden zoiets in 2000 gewoon weggooien, maar bij mijn ouders belandt zoiets 15 jaar op zolder om dan een tweede leven te krijgen. U stelt zich wellicht een ongelofelijk rommeltje voor bij mijn ouderlijke huis, maar voor uw gedachten die richting uit gaan zet ik dit alvast even recht: mijn moeder slaagt er wonderwel in orde te houden in al deze spullen. Af en toe wordt er eens gesorteerd, en zo zag een agendahoes weer het daglicht.
Sinds mijn moeder een stoffeerderscursus volgt en wel raad weet met skai had zij een idee voor  een clutch (ere wie ere toekomt voor het idee). Samen werd er geknipt, hervouwen, en tijdens haar stoffeerdersles stikte ze. Daar staan er naaimachines voor leer en met een leermachine geeft het toch het beste resultaat. Ziehier het ontstaan van deze clutch met een verhaal.



Er staan wat trouwfeesten gepland deze zomer, alwaar ik met mijn gerecycleerde clutch te vinden zal zijn!

zondag 15 maart 2015

Spikkelkousen

De liefde voor breien zit in de familie. Zowel mijn mama als haar mama zijn fervente breisters. En iedere heeft zo zijn specialiteit. Zo breit mijn bomma kousen en wanten, ongeveer met haar ogen toe. Als kind werden onze voetjes dan ook steeds warm gehouden in wollen kousen, in alle kleuren van de regenboog.
 
Het werd dringend tijd dat ik het ook leerde. Ik waagde al meerdere malen een poging maar omdat er zoveel verschillende technieken in zitten kwam ik altijd wel ergens vast te zitten.
Bij één van mijn bomma haar bezoekjes aan Gent lasten we dan ook een snelcursus sokken breien in. Om mij ook na de cursus niet te verliezen in het sokken breien, maakte mijn bomma een handleiding, in een jargon dat alleen zij en ik verstaan. Met tekeningetjes, en  woorden zoals 'kruipertjes en vogeltjes', voor ons de evidentie zelve, voor anderen waarschijnlijk Chinees.
 
Ik ben nog op zoek naar een goeie manier van opzetten (bij mijn volgende paar probeer ik eens de Italiaanse opzet) en met vier naalden breien is nog steeds niet mijn favoriete bezigheid, maar al bij al ben ik heel blij met mijn eerste zelfgebreide paar.
De gespikkelde sokkenwol komt uit de Phildar, en vind ik perfect passen bij mijn spikkeltrui. De perfecte outfit om de laatste koude dagen door te komen.

woensdag 11 maart 2015

Sweater weather

Tijdens mijn laatste bezoek aan Lille ging ik langs bij les coupons de Saint Pierre. Op verschillende Franse blogs wordt deze winkel nogal bewierookt, dus ik wou dat zelf ook eens aanschouwen. Principe van de winkel is dat er coupons liggen, aan elke coupon hangt een kaartje met afmetingen en (meestal scherpe) prijs.
In Parijs zit er een mega-vestiging, in Lille valt de winkel nogal klein uit.
Echt lyrisch werd ik niet van de winkel, de lay-out van de site is tekenend voor de inrichting van de winkel. Ook was er vooral nog een winterse collectie en mijn hoofd was al klaar voor de lente en bijhorende stofjes. Ik kocht er één stofje, waar ik dus een trui mee maakte. Het is blinkende stof, maar dat komt op de foto minder goed uit.

Aan de hals naaide ik een bies uit de averechtse kant van de stof.

vrijdag 6 maart 2015

De eerste en de laatste wintertrui

Mijn eerste zelfgebreide trui! Ik maakte al enkele kindertruitjes, en ik begon vooral al verschillende keren aan truien voor mezelf. Maar dit is het eerste exemplaar dat ik én afmaakte én nog eens draag ook! Een succesverhaal.

 

Het model komt uit een boekje van de Phildar. Niet onmiddellijk de hipste winkel, maar ze hebben wel vaak leuke modelletjes in hun boekjes staan.
Voor de wol ging ik zoals gewoonlijk naar Dumphie’s Wolhuis. Breien is duur, maar voor de wol van deze trui betaalde ik maar 48 euro. Niet veel toch, voor een super warme trui uit 100% wol? Met dubbele draad en naalden nr. 5 gaat het snel vooruit. Daar kwam nog eens bij dat ik het model kleiner maakte dan dat zij hadden voorzien voor de kleinste maat, want ik kwam al snel tot de vaststelling dat de 34 zoals zij hem maakten voor mij een heel stuk te groot zou zijn. Dit was enerzijds een nadeel, omdat ik had gehoopt eens makkelijk een patroon te kunnen volgen, zonder zelf te moeten rekenen en tellen. Anderzijds was het wel handig omdat er minder gebreid moest worden.


Het grootste werk was dus niet het breien, maar wel het in elkaar zetten. De boord met de knopen en knoopsgaten moest apart gebreid worden, en er dan aangenaaid worden, en bovenaan moesten de twee boorden mooi in elkaar samen komen, dat vroeg toch enkele pogingen om tot een mooi resultaat te komen. Toen alles in elkaar zat bleek dan weer dat de mouwen toch wel een 10 cm te lang waren, die moest ik er dus weer helemaal uithalen en een stuk uittrekken. Je hoort het, de afwerking zorgde voor veel ergernis en uiteindelijk even veel uren werk als het feitelijk breien van de trui. 
 
En dan waren er nog de knopen, ik haalde drie houten knoopjes bij de Veritas, maar raakte ze ergens tijdens het proces kwijt. Dan maar op zoek in de knopendoos van mijn moeder. Ik vond er leren knopen, voor de goede kijker, ze zijn inderdaad alle drie lichtjes verschillend. Het idee was deze er op te zetten tot de gekochte exemplaren tevoorschijn kwamen, maar ik ben er ondertussen zo tevreden van (en het prutsen aan de trui meer dan moe) dat ik denk dat ik ze er gewoon aan laat.


De perfecte trui om de laatste koude dagen door te komen.