De beste wolwinkel van Gent

Weet je nog, ‘ de beste wolwinkel van Gent’? die is niet meer. Eind september sloot Dumpie’s wolhuis de deuren, na vele jaren en vele klanten van breiplezier te hebben voorzien. Waar dit nieuws me in eerste instantie lichtjes paniekerig maakte, zag ik het al snel als een kans. Waarom niet zelf een wolwinkel in Gent beginnen? Een gek idee werd een plan, en een plan werd steeds concreter, tot het uiteindelijk werkelijkheid werd. En zo kwam het dat ik eind oktober Wolhuis Wolder opende. Ik kon de stock van Dumpie overnemen, waardoor de cashmere en mohair waar ze zo bekend om was nog steeds kan gekocht worden. Daarnaast werd de winkel gevuld met verschillende merken, bekend en minder bekend. Zo kan je bij Wolhuis Wolder haak- en breiwol van onder andere Annell, Geilsk, Atelier Marie Paula, Mohair by Canard, Knitting by Olive en ONline kopen.

Ben je in de buurt, spring zeker eens binnen om de winkel te verkennen. Kijk ook onze op onze website, er is ook een online winkel en een heleboel workshops.

Dip dye twee

Toen ik dit voorjaar voor mijn werk in Amsterdam moest zijn, bracht ik uiteraard weer een bezoekje aan Stephen & Penelope. Mijn zussen waren een weekendje mee, en Ine koos voor zichzelf twee kleuren (Winesap en River) van Quince & Co Osprey wol, voor haar variant van de dip dye sjaal. Die ik natuurlijk mocht breien.

Zijdelings: blouse uit zijde

De trouwe volgers van deze blog weten wel dat ik fan ben van de zijde die ze bij de Italiaanse webshop Supercut verkopen. Hier en hier maakte ik al blouses met zijde bij Supercut gekocht, elke keer van fantastische kwaliteit. In Belgische stoffenwinkels vind ik zelden pure zijde voor een betaalbare prijs, Supercut zit dichter bij de Italiaanse bron en kan hierdoor wel betaalbaar zijde inkopen. Toen ik voor mijn verjaardag een bon kreeg bij Supercut (mijn niet-naaiende vriendinnen kennen me goed) kocht ik een metertje zijde.  

Ik maakte een mega basic blouse, meer basic kan denk ik niet, onder het motto less is more laat ik de stof voor zich spreken. Omdat de stof een beetje doorkijk is werkte ik af met een bies en liet ik de beleggen voor wat ze zijn.



Deze zijde is ondertussen uitverkocht, maar het aanbod blijft groot.



Liefdesdeken

Op 30 juli trouwde één van mijn beste vriendinnen Lisa. En wat is er een gepaster cadeau voor deze gelegenheid dan een zelf gebreid deken?

Ik wou iets tijdloos en toch modern. Op Ravelry vond ik een heel mooi babydeken: de Dean's Blanket. Ik moest dus nog wel wat omrekenen, want ik wou een groot volwassen deken, waar ze met twee onderkunnen. Ook de boord deed ik anders. Onder- en bovenaan maakte ik een boord in ribbelsteek, maar aan de zijkanten werkte dit niet, alles ging omkrullen. Ik probeerde verschillende soorten boorden; ribbels, rijstpap en zelfs geen boord, maar wat ik ook deed, het bleef krullen. Dan maar een krulboord.
De steek is heel eenvoudig, maar ik vind het zo een leuk effect. Ondank het feit dat ik je deze steek tegenwoordig overal tegenkomt kan ik nergens vinden hoe hij wordt genoemd.

 

Dekens breien, het is een hele klus. Enerzijds vind ik het heerlijk om maanden met hetzelfde project bezig te zijn. Omdat in het hele brei-proces, ik het breien zelf het leukste vindt. Patronen zoeken en uitproberen, de perfecte naalddikte zoeken, om nog maar te zwijgen van alle stuks op het einde in elkaar te zetten, zijn zeker niet mijn favoriete bezigheden. Een deken is dus ideaal, want eens het hele zoekproces achter de rug is ben ik voor maanden zoet én er is amper afwerking nodig.Ik begon er wel goed op tijd aan, ergens in januari. Na vijf maanden was hij klaar, net op tijd voor de trouw. Dat verklaart ook onmiddellijk waarom het hier zo stil was op de blog, de voorbije maanden.

 Aan de bovenste rand liet ik twee bobbels achterwegen om de initialen van het koppel op te mazen.

De wol komt uiteraard weer van bij Dumpie. 35 bolletjes heerlijk zachte Kasjmier. 

Something new, something blue

Iedereen heeft wel van die half afgewerkte projectjes die na een tijdje op de stapel 'onafgewerkt' belanden. Ikzelf ben de niet zo trotse eigenaar van een behoorlijk stapeltje. In het voorjaar ging ik nog eens door dit stapeltje, om te zien waarvan ik iets kon maken. Ik vond een kleedje in jeansstof terug, dat er een tweetal jaar geleden belandde.  

Onder het motto 'niks gaat verloren' knipte ik in februari de mooie zelfkant van de stof waarmee ik dit rokje maakte om ooit nog eens als lintje te gebruiken. De onafgewerkte jurk en het lintje kwamen samen in mijn hoofd, en zo ging ik aan de slag om de jurk die eigenlijk enkel nog afwerking nodig had uit elkaar te halen, om er in de taille het lintje tussen te naaien. 

Het patroon is een basispatroon uit de naailes, waar ik iets te hevig knippend de hals van aanpaste. Iets te diep naar mijn zin dus om het zedig te houden (voor de foto trok ik het een beetje hoger dan het eigenlijk vanzelf valt). Maar goed, zo heb ik er een bijzonder luchtig zomerjurkje bij.

De stof komt van bij Cobby's in Drongen (bij Gent). Het is lichte katoenen jeansstof, en zoals bijna alle stoffen bij Cobby's voor een paar euro per meter een echt koopje.

En tijdens het foto's maken maakte ik nog een vriendje… 

Stof: Cobby's

Lintje: de zelfkant van dit rokje

Sandalen: Sézane

Sluikstort wordt strandstoel

Een paar weken geleden reed ik mijn Gentse straat in, waar ik een hoopje afval zag staan, het werk van sluikstorters helaas. Toch scant mijn oog dan altijd even of er niks herbruikbaars meer tussen zit. Tussen de hoop afval bleken twee houten strandstoelen te zitten waar enkel de stof van kapot was. 

Meteen besloot ik de bij het afval gezette stoelen een tweede leven te geven. 

De grootste zoektocht was de strandstoelstof, dit is stof van 43 cm breed die specifiek voor strandstoelen wordt gemaakt en blijkbaar zowat nergens meer wordt geproduceerd. 

Bij 'de Kilotex' vond ik nog een restje prachtig blauwwit gestreepte strandstoelstof, voor de spotprijs van 6 euro per meter. Ziehier de na-foto:

En zo vond ik de stoelen:

Nog een Bernadette

Na de Bernadette voor Leen, eentje voor mezelf.

In mijn lessen worden ook vaak Bernadettes gemaakt, het is een ideaal project voor beginners. Alle basistechinieken zitten erin en ze kunnen met vrij grote zekerheid de lessen afronden met een draagbaar en afgewerkt exemplaar. één van de deelneemsters maakte dit model in deze groene wol. Ik paste hem eens en was verkocht. Ik ging dus dezelfde wol halen (bij Dumpie) en breien maar. Op een paar dagen was alles gebreid en kon ik me weer verliezen in het vervelende werk van aan elkaar mazen. Maar ik zette door en op een kleine week was hij af en draagbaar.